Categorías

El café de los viernes.... vuelve

Hace muchos años empecé una serie en el Blog que se llamaba “El café de los viernes”. Fue algo que vi en el Blog de Mar y María de Sonambulistas y me encanto la idea.

Kinuma
Actualizado: 26/04/2024 634
El café de los viernes.... vuelve
Compartir:

Hace muchos años empecé una serie en el Blog que se llamaba: "El café de los viernes". Fue algo que vi en el Blog de Mar y María de Sonambulistas y me encantó la idea.

Era un apartado, donde escribía como si estuviera sentada en una mesa de un bar tranquilo, tomándome una taza de café con leche, normal, con azúcar (lo sé, no es muy bueno, dicen) y que esté templado, ni frío ni ardiendo. Así es como me gusta. En este post contaba como me había ido la semana o lo que tenía previsto hacer.

Esta mañana antes de las 6 ya me he medio despertado, y pensando en muchas cosas que tengo en la cabeza, me ha entrado el gusanito de volver a escribir en el blog. Aunque no he dejado de estar presente en la tienda, sobre todo a través de mi Instagram, sí que me apetecía volver un poco a los inicios, donde éramos poco más que 4 los que me seguían, y me sentía como si estuviera entre amigas compartiendo lo que me había pasado. No sé como fue, pero la comunidad se fue haciendo más grande y no sé, una cosa por otra, dejé de hacerlo.

Así que he decidido retomarlo, aunque no puede prometer que cada viernes pueda sentarme un rato con vosotr@s para charlar.

Así que si estuviera contigo charlando tranquilamente con un café en mano, te diría que estoy supercontenta, ya que hoy me voy de puente unos días al Norte, a ver a mi amiga de hace más de 20 años que conocí el primer día de "Erasmus" en Munich (pongo Erasmus entre comillas, porque ella sí que estaba de Erasmus, pero yo ya había terminado el curso y como no podía hacerlo, fui en condición de Estudiante Invitada) y desde entonces hemos intentado vernos una o dos veces al año. Hemos asistido a nuestras bodas, nacimientos de nuestros hij@s, fiestas y separaciones, parece que tengamos casi una vida paralela, pero a muchos kilómetros de distancia. ¿Tu también tienes a esa amiga que ves muy poco por diferentes circunstancias, pero el día que os veis, parece que no haya pasado un solo día?

Me voy en cámper y de ruta hasta llegar a su casa y, aunque me voy en unas horas, aún no tengo nada preparado, ni la ropa, ni la ruta que vamos a hacer allí... Lo que sí que tengo claro, son los juegos de mesa que voy a llevar para jugar en los ratos libres, sobre todo por la noche, cuando ya no se puede hacer mucho fuera y apetece encerrarte dentro para jugar y leer. Hoy estoy deseando llevarme el Azul Mini, porque me parece ideal como juego de viaje, sobre todo para los amantes del juego original Azul, como yo. Luego también he pensado en Friegas Tú, porque es unos de esos juegos que a dos funcionan superbién. Y, finalmente, me llevaré alguno de individual tipo IQ MINI o IQ GEARS. Lo que no sé aún es si llevarme "trabajo" que sería coger algún juego nuevo que aún no conozco para leer las instrucciones y jugarlo a ver que tal.

Juego de mesa Friegas Tú

Si estuviera ahora mismo contigo, también te podría contar que llevo unas semanas, por no decir meses, bastante complejos por la tienda. No te voy a engañar, no son tiempos fáciles y las grandes empresas que se aprovechan de los pequeños y los manteros de internet (os dejo aquí un post súperinteresante para leer), lo complican aún más.

Debo ser muy idealista, pero es algo que me da rabia e impotencia a partes iguales. Me da rabia porque se aprovechan del trabajo hecho durante muchos años de empresas pequeñas como la mía, que hemos tardado años en dar a conocer otro tipo de juguete que no fuera de plástico, con pilas y luces, porque hemos enseñado que hay otras formas de educar a través del juego y, ahora, vienen con copias exactamente iguales a reventar mercado. Impotencia porque nosotros, como comercio pequeño, debemos cumplir con muchas regulaciones, toda la burocracia española, pagar impuestos para que funcionarios, maestros o personal médico puedan cobrar sus sueldos, o para que todos podamos tener sanidad gratuita. No somos conscientes que si nosotros mismos compramos fuera, todos esos impuestos no quedan en España y en unos años, si no son meses, no van a haber recursos para poder pagar a todos. Rabia de ver muchos de estos profesores que cobran del Estado directamente (o sea de los impuestos), que sean los primeros en promocionar copias ilegales y empresas poco ejemplares que encima no tributan nada de nada en España.

Todo esto me hace perder la fe en lo que hago. A veces me dan ganas de bajar la persiana digital y dedicarme a otra cosa. No sé si es que soy demasiado ingenua, pero no sé mirar hacia otro lado. ¿Que opinas de todo esto?

Bueno, por hoy no me enrollo más que sino este va a ser casi un libro por capítulos.

Espero que te hayas sentido a gusto tomando un café o té junto a mí y, si te ha gustado, déjame un comentario para conocerte mejor y saber que no estoy sola charlando en el bar deñ ciberespacio.

Nuria Vila

Buscar en el blog...
Últimos artículos
Más vistos
4 comentarios

Escribe un comentario

¿Qué te ha parecido?

Karina Martin 2024-04-26 13:30:46

Me ha encantado tomarme un té contigo a través de tu blog, Nuria ?. Mientras leía muchas cosas me vinieron a la cabeza. Anécdotas. Preguntas. Palabras de ánimo también ????. Ojalá y pronto se nos dé de tomarnos ese té/café juntas ?? (serán litros y litros, con las ganas que me dan de pasar tiempo juntas ?). Que te vaya muy bonito con tu amiga ?. Cuídate mucho por allí y disfruta ! Un beso ?

Kinuma 2024-05-02 10:35:24

Karina, tomarme un café contigo y charlar de la vida, los niños, los juegos de mesa y lo que se nos ocurra sería la bomba. Pero hasta que no llegue el día, seguiremos por aquí y por Instagram. Un besazo

Alba C. 2024-04-26 15:49:13

Núria, ja vam quedar l'altre dia que tu i jo ens entendríem. Bé, ens ENTENEM! És una pena veure com negocis petits molt ben portats han d'acabar tancant per culpa d'aquestes grans empreses que s'estan menjant el mercat, i no podem negar que els consumidors en som bona part responsables. Tan de bo no arribi aquest moment a Kinuma. Gaudeix d'aquests dies amb l'amiga. Jo també en tinc una de molt important lluny (Tenerife) i sí, quan ens veiem és com haver-nos vist el dia anterior. Amunt Núria!

Kinuma 2024-05-02 10:33:56

Gracies Alba, espero que poc a poc siguem mes concients de tot el que ens aporta com a societat. i un Gracies més gran per ajudar-me quan ho he necesitat. un peto

Gema Bordallo Flor 2024-04-26 18:57:25

Me encanta tu idea del blog, así es que me uno a este Café de los Viernes para decirte que el viernes es mi día favorito de la semana porque se acaban los horarios, las obligaciones y rutinas. Yo suelo "celebrarlos" poniendo música de fin de semana yendo a trabajar en el coche, picoteando snacks(ya, este vicio no es sano, lo se)y ahora mismo jugando al Lucky Garden y también al Fortísimo ?. Tras leer tu publicación y si estuviera tomándome un cafe contigo te diría que te entiendo, que las grandes empresas que se dedican a vender copias e imitaciones os están haciendo mucho daño a los pequeños comerciantes, que ojalá se creen leyes que puedan protegeros más porque al fin y al cabo sois los que sostenéis realmente la economía de un país. Te diría que ojalá los consumidores tuvieran más sentido crítico y común y valoraran el enorme esfuerzo que hacéis cada día pero sobre todo que valoraran las ganas e ilusión que le ponéis a vuestro trabajo. Te diría que una de mis rutinas diarias es ver si ó si en Instagram vuestras publicaciones en @kinuma porque se ha convertido en un imprescindible en mi vida y he retimado el juego gracias a vosotr@s y los juegos tan originales, educativos y divertidos que tenéis. Te diría resiste Nuria, resiste. Ojalá los vientos rolen y la situación cambie dandóos la razón y haciéndose justicia. Ha de ser así, tiene que ser asi, estoy segura. Y después de todo esto?? te diría que aproveches el puente que tienes por delante para reencontrarte con tu amiga, para jugar sin parar y para vivir la vida a tope. Llegando el momento de despedirme te daría un enorme abrazo y antes de marcharme te pediría que no dejes de tener inquietudes y proyectos porque pienso que eso es lo que te da una energía imparable y te hace ser tan genuina.. También te diría: ¿Para cúando el próximo cafe? Deseando que lllegue. Felíz puente ????

Kinuma 2024-05-02 10:32:43

Gema, me ha encantado este café virtual contigo. Gracias por leerme y apoyar a los negocios como el mío.

Gemma 2024-04-27 10:26:30

Toda la razón, Núria. Cada día bajan la persiana muchos comercios, sobretodo, en pueblos .... Nos quejamos pero también cada día se ven fuegonetas de transportistas que dejan paquetes y no, precisamente, de tiendas como la tuya, por ejemplo.... No sé si lo podremos cambiar pero si intentarlo...ánimos!!!

Kinuma 2024-04-27 19:47:47

Gracias Gemma por sentirlo como yo.